isang tula

kamakailan, nag-post ako ng isang tula para sa isang ka-opisina...

ngayon naman, ibabahagi ko ang isang tula na hanggang ngayon ay di ko alam kung paano ko ginawa.

--==============================
Kailan?

May luha sa aking mga mata
Di man lungkot, di man ligaya
Kawalan ng emosyon, sa puso nadarama
Ang alam ko lang ngayon ako’y lumuluha

Lumalalim ang gabi
Lumalamig ang paligid
Ako’y nagmumunimuni, kung bakit?
Walang pumapasok sa aking isip

Kailan ako liligaya?
Kailan matutupad ang aking pangarap?
Kailan sisibol ang pangalan ko?
Kailan dadagundong sa buong mundo?

Kailan ako makukuntento?
Kailan ko makikita ang ganda ng ibang tao?
Kailan ako magtitiwala sa hangarin nila?
Kailan matatapos ang pag-iisip ko?

Kailan magtatapos ang kalungkutan ko?
Kailan magwawakas ang kapalaluan ko?
Kailan titirik ang mata para huminto?
Kailan ko maiisip…kasalanan ko ba ito?


Kailan makikita ang liwanag?
Kailan bubuka ang mga bulaklak?
Kailan sisibol ang mga itinanim ko?
Kailan di mapapasik ang mga ito?

Kailan? Kailan? Kailan?
Bukas, ngayon o sa makalawa.
Hindi ko pa alam sa ngayon.
Ang alam ko lang ako’y lumuluha.

Pagdating ng panahon
Kung tunay at wagas ang hangarin
Magkakasabay pa rin sa biyahe
Biyahe patungong…kailan?
--==============================

di ko alam kung paano ko ginagawa...
pero minsan dumarating talaga ang panahon na marami akong tanong...
ginawa ko ito noong ako ay nasa mataas na paaralan pa lang (high school sa mga konyo)...
ito ulit yung tanong ko ngayon...kailan?

Posted in: poem