I celebrated a life

Every morning, I feel good. This is because I believed that “yesterday ended last night”. Marami man siguro akong nasagasaan kahapon, alam ko na ang umaga ang siyang makakapagsabi sa akin na – “may bagong araw para magbago, para humingi ng patawad sa mga di nakasundo”.

Isang umaga, di ko inaasahan ang mga pangyayari. Pababa na ako ng bus sa Buendia nang mapansin kong ang bagal ng usad ng mga taong bumababa. If you know me personally, you would know that I am grumpy with in terms of being sluggish. Anyways, people are queued up near the exit door. I can feel that everyone is eagerly waiting for someone else to come down. My instinct is correct and this time the culprit is an old guy with a “tungkod”.

Nang makababa na siya, nag-patuloy siya sa pag-lalakad. Kapansin pansin ang kanyang kahinaan dahil sa uugod-ugod na siya. Sa totoo lang, wala akong intensiyon na tulungan siya. Medyo nagmamadali na ako nung araw na yun dahil sa gusto kong pumasok ng maaga. Nakatatlo na akong hakbang papalayo sa kanya nang mapag-desisyunan ko na…tulungan ang matanda. Bumalik ako sa kanya at tinulungan siyang mag-lakad. Inalis ko ang earphone ng mp3 player ko sa tainga ko, tinanong ko siya kung sino ang kasama niya at magiliw nyang sinagot na wala. Kung ano man ang rason ng kanyang pag-iisa ay di ko na tinanong yun. Ang mahalaga sa oras na yun ay tinulungan ko siyang lumakad papunta malapit sa pathway ng service road. Nang makarating kami sa pathway, buong sigla niya akong pinasalamatan at nagbigay ng senyas na maari na akong umalis dahil kaya na nya.

“I celebrated a life”. This is the first phrase that came out from my mind. Indeed, I celebrated a life with an old man. The feeling is so great - especially when the old man whom I did not even dare to ask for his name – gave me grin and a warm…“Thank you”.

Posted in: filipino,happy