dear God -i wanted to thank you for a very special year (2008). thank you for your......gift of a very beautiful career in our company. thank you for always giving me a new opportunity to explore....gift of a very bountiful personal life (^.^). though i still wanted to live in a "no-commitment" status, i know that you know that i still wanted to meet the right person for me....gift of a very awesome community. i do not know how am i going to survive this crazy world without the neo-catechumenal way....gift of a very cool family. my family is simply the best. it even gets stronger and stronger each day....gift of wisdom. thank you for sharing me the wisdom to understand people and the ability to weigh things up during critical decision-making time....gift of love. i always wanted to talk about...
December 31, 2008
empake
maaaring masabi ko na may "empake fever" na ako...habang nag-eempake ako, nagkaroon ako ng problema. di ko alam kung ano at papaano ko aayusin ang mga gamit ko para mag-kasya at hindi lumampas sa tinakdang dalawampu't tatlong kilo...kanina, nakita ko na wala pa sa dalawampung kilo ang bagahe ko. parang nalungkot ako ng konti dahil sa sayang pala, pede pa akong mag-dala ng iba ko pang gamit kaso lang di na kasya sa maleta ko...mula dito sa mga nakita ko at sa naging problema ko, naisip ko na iti-nadhana ng Diyos na ganun lang ang maleta ko....para maiwanan ko ang ibang mga bagay na dapat ko nang iwanan...para mapag-desisyunan ko kung ano ang mas importante sa akin...para malaman ko kung ano ang sobra sa akin...para maisapuso ko na sobra pala ang binigay Niya sa akin...para pumasok sa isipan...
December 30, 2008
si GL na naman...
di ko alam kung bakit? pero pumasok na naman si GL sa panaginip ko...
sabi sa nabasa kong libro, kapag lagi mong iniisip ang isang tao, mataas ang posibilidad na siya ang mapaniginipan mo. pero di naman siya sumasagi sa isipan ko mag-hapon...=(
hhaaayyy...gusto ko lang sabihin sa iyo giliw kong mambabasa kung gaano kahirap para sa akin ang mapaniginipan si GL. pakiramdam ko, bumabalik ang lahat. ang mga panahong siya ang aking ZAHIR. ayaw kong bumalik yun sa aking sistema...
December 27, 2008
isang magandang panaginip...
kanina, habang ako ay nahihimlay sa pag-kakahiga. naisip ko ang mga bagay na pumasok sa aking panaginip...nakakatuwa lang kasi alam ko naman na di na ako dapat umasa pa sa mga bagay na di ko na makakamtan pang muli, pero ito pa rin ako siya pa rin ang nasa panaginip ko...yes, napanaginipan ko si GL kanina...ayaw ko man pero ganun talaga. ang masaya lang sa panaginip ko, nagawa kong talikuran ang mga ngiti nya at nagawa kong pagmaramutan ang kanyang paanyaya...marahil, tama si ana, ang bagong lugar ay magbubukas sa akin ng isang bagong pagkakataon upang hanapin ang sarili ko...=)--dec...
December 26, 2008
last day with my friends...
we went out. my usual companion, jessie, tina and aldrin. we had a good lunch (in congo grille - MOA)...it was a good day for me, aldrin did not bring any cigarettes. tina and jessie look great. i will truly miss these people...=(kainis lang si aldrin kasi nung nag-papa-picture kami sa may christmas tree at nag-papaalam na sinabi pa nya na..."how sad naman?"...tumalikod na lang ako kasi ayaw kong umiyak...hahaha!to my friends who missed my treat - baldo, pam, edwin, leo, ferdie, ces, laarni, dex, etc - till next time...we may not be able to talk because of our schedules but i know all of you are happy for me.ingat kayong lahat...hanggang dito na langsee you on 2010!-- dec...
December 24, 2008
RockStar is on his way to Chicago

hhhmmm...the day concluded with a grin in my face saying goodbye to some of my peers...it was supposed to be a very sad day because this will be my last working day in manila but i see to it that no tears will flow to my eyes....(iyakin pa naman ako)...Kristine is not successful in teasing me.instead of crying, i was surprised with my team's little gift before i go. they nominated me to become the rockstar for the month of november...(saya di ba!?)...and i even won the award...i hate goodbyes, but i have no choice but to bid farewell. to my co-workers here in manila, see you online! to my kids - bill, aiza and kristine - , thank you for being...
December 14, 2008
food trif...
hooked na hookes ako World Topps - as in sobra. My favorites?Dessert:Turon Ala Mode...Pasta: Aligue Pasta...
last few minutes
December 7…I do not know what is happening with me. I should be happy yet so sad. I should feel excited yet so numb. If someone else will be given this opportunity, he/she might be shouting out of joy but here I am sitting in my bedroom talking to you……I am not feeling well. For three consecutive days, I was suffering from severe cold (baka nga sinusitis na). I was hoping that I could attend my last Christmas Party with Helen and Que but I guess I can not……My Mom is not around. I am not comfortable if she is not around whenever I have cold. LOL. Quite funny but it is true. She attended the Grand Marian Procession in Intramuros. I would like to come, too. But I am really not feeling well today……I do not want to start my countdown but I guess I have to. It will be 27 days to go. Yes, I was supposed...
boy minora
hhhmmm...this is one of my latest photos while lighting up the candles in minora during our eucharistic celebration......
November 23, 2008
true blooded chain gang fanatic

i am a true blooded chain gang fanatic...and he is back with the World Heavyweight Championship belt…go John Cena! I got the picture from WWE Websi...
sa lahat ng mga bagay, ayaw ko sa lahat ang nag-hihintay...
sa lahat ng mga bagay, ayaw ko sa lahat ang nag-hihintay...
mainipin kasi ako...ayaw ko ng walang ginagawa kasi ang pakiramdam ko ay napaka-bobo ko...
pero kung iisipin mo ito, ang hirap din kaya ng walang ginagawa, di ba!?
nasa isang tabi ka lang ay nakakabugnot...
wala kang iniisip dahil sa walang kang ginagawa...
hehe...nakaka-inip ang walang ginagawa...kaya mahirap...
kasi di ka maka-laban sa gusto ng ibang tao...
di mo makuha yung gusto ko kasi wala nga akong ginagawa...
ang malala pa, may ninanais ka pang makuha kahit wala kang ginagawa...
kaya ayaw ko ng walang ginagawa, kasi alam kong kailangan kong lumaban...
dahil ang mga taong may lakas ng loob na lumaban sa agos ng buhay ang
sila lamang ang makakarating sa kabilang pampang...
ang hirap talaga ng walang ginagawa, kung ano ano...
November 21, 2008
masarap ang pakiramdam....
hindi ko inakala na magiging maganda ang kahihinatnan ng mga bagay na di ko ninais...mas magiging maigi talaga ang mga bagay kung ibibigay mo ang lahat lahat sa Panginoon...mga kuha ko ito sa isa sa mga restaurant na madalas naming kainan sa RCBC Plaza. tipong walang problema ngunit puno ng paghihinagpis ang nararamdaman...ngunit wika nga ng mga nakakatanda, ngumiti ka lang dahil ang lahat ng bagay ay magtatapos din...
November 17, 2008
the big night after the big event
Alas! I was able to make it. At first, I was very hesitant because my personal dream is at stake. Nonetheless, God paved way and gave me enough reasons to be true and honestly admit my mistakes. True enough that denying something will not prosper in the end. Though there are still little tweaks in my story but I know somehow and someway, my family is going to understand it.The truth is when I went out of the room at around 3.30 in the afternoon yesterday, I told myself – “Ang gago mo!” – but I was able to control myself. Hhaayy…(sigh) . I even had a lot of stupid questions . With this in mind, I really need to talk to some good old friend that...
November 16, 2008
today is the day
i woke up early. i had a good mood. it seems that God created this day specially for me and for me alone. i stood up and had a good morning shower. i ate my favorite fried fish (with ketchup) with my pineapple juice. i wore my new polo barong, new socks, favorite underwear and favorite pants.i went to the church, prayed and asked God to give me his blessings for my three wishes. i saw mami osie on her way to church, too. a cute girl sat beside me in the bus =) . i arrived office in a very stupendous disposition.the sun is starting to the look at me as well. he is smiling down at me while giving me assurance that whatever happen today, God loves ...
tomorrow is one of my biggest days
tomorrow is one of my biggest days. i will be tested based from what i know versus what i should believe. seems vague? i can't tell the details but rest assured that i will tell this when i am ready.some "cruel" thoughts before i sleep (cruel because i do not know how to describe them) :"wow, haba ng patience nya!" - this was my thought when a guy (maybe he is at his early 30's) was preaching inside the bus. though feel irritated, he continued doing his job despite the noise inside an over populated bus."bakit ang bike, may break? bakit ang cellphone, nalolowbatt? bakit ang puso di pwedeng pigilan?" - this was a line by kim chiu from the movie "i've fallen for you". sounds corny? yes. in some ways, it's true. we really can't stop the heart beat when we are in love."community is not a place...
November 14, 2008
sleep almost a day...
I practically slept all day.Nov 7, 11 PM – I arrived home.Nov 7, 11 PM to 11.30 PM – I changed my clothes.Nov 7, 11.30 PM to Nov 8, 2.00 AM – Watched my favorite travel show.Nov 8, 2.00 AM to 10.00 AM – Sleep Part 1.Nov 8, 10.00 AM to 10.30 AM – Ate my breakfast.Nov 8, 10.30 AM to 1.30 PM – Sleep Part 2.Nov 8, 1.30 PM to 2.30 PM – Ate lunch.Nov 8, 2.30 PM to 6.30 PM – Sleep Part 3.Nov 8, 6.30 PM to 8.00 PM – Watched TV.Nov 8, 8.00 PM to Nov 9 10.00 AM – Sleep Part 419 hours of sleep…What a da...
October 31, 2008
chantal prym
di ko akalain na mahuhulog ako sa isang sitwasyon tulad ng kay Chantal Prym...ang hirap grabe...alam ko kung ano ang tamang gawin, pero ang hirap gawin...wala ako sa mood mag-trabaho...gusto kong kumain ng kumain...gusto kong umuwi...gusto kong umiyak...gusto kong tumawa...gusto kong mabaliw...wala akong masabi ng matino...gusto kong tumalon sa gusali...gusto kong sumigaw...gusto kong mainis...gusto kong magalit...gusto kong manahimik...pero kailangan kong maging propesyonal...kailangan mag-trabaho...
October 29, 2008
go team phil!

amazing race asia fever is on!i hope that team philippines will win this time...I got the picture from http://amazing-race-asia.axn-asia.com/season3/race/episode7/photos/1691/index.html....
October 27, 2008
smile...
most of the times, even though you feel that this so-called earth is slowly devouring your inner senses, you just have to smile…kahit na sa tingin mo ay wala kang kasama sa pag-lalakbay mo. kailangan mo pa ring ngumiti…benchè siate solo, sorri...
October 17, 2008
masaya lang ako

di ko alam...masaya lang ako...minsan ko lang maramdaman ang pagiging masaya...yung masaya na alam mong di mo malilimutan sa mga susunod pang araw...mga dahilan...a. bumili ako ng tatlong libro. mga maliliit lang na libro. lahat sila ay nasa wikang ingles ngunit dalawa dito ay mula sa mga pilipinong manunulat.b. natanggap ko na yung pinakakaasam kong pera. matagal ko nang inintay yun. ngayon lang dumating. kaya pakiramdam ko ay mayaman ako. pero siyempre pakiramdam lang yun...c. nakatulong ako sa matanda kanina, tinulungan ko siyang bumaba sa sasakyan. ang sarap ng pakiramdam kung nakakatulong ka...d. marami akong bagong natutunan sa opisina....
October 10, 2008
ok na ako ngayon
Nang mag-punta akong muli sa Baguio, bumalik ang lahat....Di ko alam kung maganda yun, pero mas ok na yun para malaman ko kung OK na talaga ako...Isa ngayon sa kinababaliwan kong kanta ay itong OK NA ng MILK AND MONEY...Ito yung lyrics...--=================Ok NaNagkitaIsang umaga sa buendiaAgad nilapitanKamustahanNagkangitianNaaalala ang mga nakalipasSa iyong mga mata palaKitang-kitaMay tinatago kaPara bang gusto mo kong balikanPero...hindi na...wag na langKasi..ako ngayon...Ok na ko ngayon...di tulad ng dati..umiiyak sa iyoOk na ko ngayon...di tulad ng dati..umaasa sa iyoNagpaalamAkoy aalis naSalamat..sa munting kwentuhankelan tayo magkikitang muli?!Sabi ko, hindi na..di na kailangan!Paalam na...o,giliw ko!Akoy lalayo naLumigaya ka sanawag mong kalilimutanIsang paalalaNa para sa yoKasi..ako...
October 08, 2008
Princess Hours

Yup. Nanonood ako ng mga Koreanovelas. Ang kaso, kailangan TAGALIZED siya.Nanonood ang addict (addict sa Koreanovela) kong kapatid ng Princess Hours nang ako ay dumating. Naisip ko agad, hindi na naman ako makakapanood ng Trip na Trip. Tapos nakita ko yung episode na pinapanood nya. Ito yung episode na gustong-gusto ko. Kaya nakipanood ako…Prince Gian: Minsan gusto na kita pakawalan. Minsan gusto pa kitang makasama. Kaya hanggang di ko pa alam ang gusto ko, maaaring bang subukan nating mag-sama?Princess Janelle: Bakit para tumawa ka?Prince Gian: Dahil sa masaya ako kapag kasama kita. Hindi ako typical na romantiko na tao pero natutuwa ako sa...
October 07, 2008
Life is too short...
Sometimes, it is nice to see how people make fool of themselves. These people thought that they are right but we all know that truth lies on how people understand situations. Big Brother once said that it is good to express how you feel but it is better to seek for understanding on the people you deal with. I am trying my best to live each day of my life with this principle. Most often than not, I fail but I keep on doing my best to become better and better everyday. My life is too short to criticize others and make fun of th...
October 06, 2008
baguio tour ulit kasama ang mga ko-workers ko

nag-punta ulit ako sa Baguio kasama ko ang mga kasamahan ko sa opisina...masaya kasi ang daming nangyari, todo ang usap, tawanan at isama mo pa dyan ang todong kainan...nawalan ng kwenta yung pag-babawas ko ng timbang, dahil sa dami ng kinain ko...masaya. parang wala nang lunes. tiyak na kapag nawala na ako sa team, ma-miss ko sila ng sob...
September 25, 2008
isang tula
kamakailan, nag-post ako ng isang tula para sa isang ka-opisina...ngayon naman, ibabahagi ko ang isang tula na hanggang ngayon ay di ko alam kung paano ko ginawa.--==============================Kailan?May luha sa aking mga mataDi man lungkot, di man ligayaKawalan ng emosyon, sa puso nadaramaAng alam ko lang ngayon ako’y lumuluhaLumalalim ang gabiLumalamig ang paligidAko’y nagmumunimuni, kung bakit?Walang pumapasok sa aking isipKailan ako liligaya?Kailan matutupad ang aking pangarap?Kailan sisibol ang pangalan ko?Kailan dadagundong sa buong mundo?Kailan ako makukuntento?Kailan ko makikita ang ganda ng ibang tao?Kailan ako magtitiwala sa hangarin nila?Kailan matatapos ang pag-iisip ko?Kailan magtatapos ang kalungkutan ko?Kailan magwawakas ang kapalaluan ko?Kailan titirik ang mata para huminto?Kailan...
September 18, 2008
gaano kalimit ang minsan lamang
nakakatawa yung titulo? parang titulo sa isang pelikula...pero ito ang nararamdaman ko, gaano kalimit ang minsan lamang.noon naiisip ko na dapat minsan lang akong maging malungkot, minsan lang ako maging hindi maayos at higit sa lahat minsan lang ako mag-kamali...ngunit di ko maiwasan. at dahil sa malimit - na dati ay minsan lamang - di ko inaasahan, di ko maintindihan agad. simple lang naman ang gusto ko, maging maayos ang ginagawa ko sa mata ng ibang tao. pero sa kagustuhan kong ito, naiiwan ko ang isang katauhan na di ko nakikilala. mas pinag-hihinahuli ko ang tama, dahil alam kong ang gusto ko ang dapat masunod. dahil sa kalapastanganan kong ito, nakakasakit ako ng tao na di ko nalalaman. itinataboy ko ang dapat kaysa sa kailangan.kapag nararamdaman ko na ito, ipinipikit ko na lamang ang...
August 24, 2008
Minsan may Isang Tita

Tita ang tawag sa kanyaMakulit kausap at laging masayaHindi maaaring hindi ka tumawaKaya sa lahat siya ang bidaAraw ko'y hindi kumpleto'Pag walang corny joke mula sa Tita koInis at galit, tunay na maglalahoNo choice eh, kundi tumawa ditoProblema mo'y mawawala"Ok mag-cry, wag lang forever" sabi nya"Just control your emotions" babala lang nyaIlan sa ginintong wika n'yaNerissa "Aji" P. AzulTunay na pangalan ng Tita ko at moTita s'ya ng buong project at kahit sinoHandang tumawa at mag-payo sa'yo....minsan lang akong gumawa ng isang tula at sinisigurado kong importante ang mga taong ito......pasensya na, di siya pang-pro, pero ok naman siyang basahin...sa...
August 09, 2008
happyness
i could not figure out how happy i am. the feeling that i have right now is incomparable. it is totally different. GOD is giving me a lot of reasons to stay awake late in the evening and yet another handful of reasons to wake up early in the morning.as of this time, i could not reveal why. i am still discreet in revealing incidents, situations and people responsible for my happyness.if you are quite annoyed on how i spell happyness, try to watch the movie THE PURSUIT OF HAPPYNESS....
July 31, 2008
Blackout
Nanunuod ako ng telebisyon kanina nang nawalan ng kuryente. Naturalmente, dumilim ang paligid. Wala akong makita. Kung kilala mo ako ng lubos, alam mong ayaw ko ng madilim kasi malabo ang mata ko kapag madilim at halos wala akong makita. Kaya naman nalungkot ako dahil sa hindi ko mapapanood ang paborito kong palabas sa telebisyon, malamok din ang paligid at walang “electric fan”.Sa kabila nito, ayos lang din naman ang walang ilaw dahil sa mas nakikita ko ang di ko nakikita. Noong nasa ikalawang taon ako ng mataas na paaralan, natutunan ko na ang mata ng tao ay pinipilit umangkop sa kanyang paligid. Maaaring ito man ay maliwanag o madilim. Ganun na nga lang ang nangyari. Unti unti kong napansin na tila maliwanag sa labas ng bahay. Isang pamilyar na liwanag na di ko napapansin matagal na. Naaalala...
Ang tagulaylay ng isang anak
Di ko maisip kung ano ang nangyari…Kung ano ang mali? Kung sino ang nagkasala sa ating dalawa. Noon di kita pinapansin. Labas pasok ka man sa pintuan, di kita iniintindi. Wala akong pakialam kung ano man ang sabihin mo sa akin. Payo mo, pagmamalasakit galing sa iyo o pagalit mula sa iyo. Lahat nang ito ay bale-wala sa akin. Sabi ng iba, dapat daw pasok sa isang tainga ngunit lalabas naman sa kabila. Ganun ang iniisip ko at ganun nga ang nangyayari. Marami akong mga litanya na gusto kong balikan ngayon at alalahanin. Ngunit, wala akong matandaan miski isa.Nagkamali ka man, ngunit iyong pinagsisihan. Pilit mong binabalik ang nakaraan tulad ng tawanan, hiyawan at hagakgakan. Ibinaba mo ang iyong sarili mo sa lebel na di mo maarok. Ginawa mo ito para mahuli mo ulit ang loob ko. Ngunit sa tingin...
July 06, 2008
I celebrated a life
Every morning, I feel good. This is because I believed that “yesterday ended last night”. Marami man siguro akong nasagasaan kahapon, alam ko na ang umaga ang siyang makakapagsabi sa akin na – “may bagong araw para magbago, para humingi ng patawad sa mga di nakasundo”.Isang umaga, di ko inaasahan ang mga pangyayari. Pababa na ako ng bus sa Buendia nang mapansin kong ang bagal ng usad ng mga taong bumababa. If you know me personally, you would know that I am grumpy with in terms of being sluggish. Anyways, people are queued up near the exit door. I can feel that everyone is eagerly waiting for someone else to come down. My instinct is correct and this time the culprit is an old guy with a “tungkod”.Nang makababa na siya, nag-patuloy siya sa pag-lalakad. Kapansin pansin ang kanyang kahinaan...
June 30, 2008
Uncomfortable Feelings
Slowly, it cripples me down. I just do not know if this is correct. All I know is I was caught unarmed. This feeling of longing for someone else is within my radar once again. But this time, I have no reason not to pursue. I have all the means to do it. I have all the access to manipulate the scene. And I have all the ways to tell in my most bizarre way. This might have been an answer from my longed prayer. But then, I still have to make a move. I still have to feel. If the feeling is absolutely right, then I have to manage all the things to make it work.--05/27/2...
June 12, 2008
june 12
It is already two thirty in the morning of June 7, 2008. I am still awake for no reason. I just wanted to keep my eyes open until my brain tells me to close it. I would like to challenge my brain, my tired eyes and my body. I am too sleepy but I do not want to sleep. All I want is to write something. Here is what I have in my mind:June 12 will be a very special day to each and every Filipino. This will be the 110th anniversary of Philippine independence from Spaniards. After over of three years of solitude, a young general named, Emilio Aguinaldo waved the Philippine flag in the balcony of his mansion in Kawit, Cavite – first in whole of Asian continent. This is a very special day too for some other Filipino patriots like Julian Felipe and Jose Palma for they have composed the infamous Philippine...
June 09, 2008
earthly happiness means john cena t-shirt

I am so happy. I can't describe it! After more than a year, I was able to buy my very own John Cena T-Shirt. Oh my! Below are some of my pictures wearing the best t-shirt ever...It's funny. Most of the times, I am looking for dwelling places, hi-tech things and nerve-cracking food just to satisfy my earthly hapiness. But here I am, so happy with shirt that costs a little more than a hundred pesos....
May 21, 2008
ang pag-pinid ng pintuan para sa pagsasaya
Naisulat ko ang susunod na sanaysay noong mga panahong nais ko nang kumawala. Aminado akong nalugmok ako sa putikan dahil sa mga bagay na nasa isip ko lamang - mga haka haka. Di ko man alam ang tunay na nangyari ngunit alam kong may basehan ako. Ito ang akong sanaysay...Mas malungkot ang mga gabi pagkatapos kong malaman ang katotohanan. Hindi ko man masambit ang bawat salita na nais kong sabihin, ngunit alam ko ang nararamdaman ko sa loob ng puso ko ay ang pag-aalimpuyo ng mga bagay na DAPAT kong gawin laban sa mga GUSTO kong gawin. May mga bagay na dapat itago mo na lamang. May mga bagay din na kay hirap aminin. Ngunit sa kabila ng lahat, nasa puso ko pa rin ang pag-iimbot at kapalaluan. Alam kong mali ngunit ito ang laman ng aking damdamin.Wika ni Christian Fabroada, “sweet revenge” ang...
May 07, 2008
malungkot ngunit buo ang pag-asa
Naglalakad ako. Gumagalaw. Ngunit pakiramdam ko ako ay patay.Nakakakita. Nakakapag-salita. Ngunit iba ang aking nararamdamang kapighatian.Nakakarinig, nakaka-amoy. Ngunit ang pakiramdam ko ay pumapailanlang.Nakakaramdam ng init at ng lamig. Ngunit pakiramdam ko ay manhid.Nakakahawak. Nakakapansin. Ngunit pakiramdam ko ay wala akong ulo.Napakasalimuot nitong buhay. Hindi natin matanto miski ang dapat nating maramdaman. Pag-susupil sa dapat maisabuhay. Pagmamabuti na maging manhid. Pagnanais na makapag-isip ngunit ayaw pakawalan ang pag-kakataon. Sa kabila nang lahat, pag-asa ay buo. May halo mang pag-aalinlangan, ngunit alam ang dapat maisapuso...
April 29, 2008
minsan may kalungkutan na di maipaliwanag
Malimit akong nakakaramdam ng kalungkutan. Maaaring ito ay dahil sa mga bagay na di ko inaasahang mangyayari at di ko makontrol. Naisulat ko ang mga katagang nasa ibaba mga ilang linggo na ang nakakalipas...Hayaan mo naman akong gumawa ng isang bagay na nais ko at hindi yung inaasahan ng iba na gagawin ko. May buhay ako ngunit di ko nararamdaman na buhay ako. Tumatawa ako ngunit hindi ko mapigil ang lumuha. Nag-sasalita ako ngunit alam kong ang isip ko ay ayaw makipagtalo. Nasisiyahan ako ngunit ang puso ko ay pilit na naghihimagsik. Kung gagawin ko ang nais ko at hindi yung inaasahan ng iba na gagawin ko, ituturing kong ako ay musmos na nag-aalimpuyo ang ulirat dahil sa pagkakasadlak ng aking buhay sa di maipaliwanag na pagkakataon. Ngunit, pag-asa at pag-asa pa rin. Marahil, ang naghuhumalugpos...
April 16, 2008
Takot at Pag-asa

Malimit, sa hindi maipaliwanag na mga pagkakataon, kailangan nating gumuhit ng mga larawan sa ating isipan. Isang dibuho ng mga pangyayaring hindi natin maipaliwanag – hindi natin matanto. Ang mga larawang ito ang magbibigay sa atin ng pag-asa na may maitatago pa tayong lakas o kapangyarihan na paikutin ang mga bagay na hindi natin magawa sa ngayon.Mahirap man, ngunit kailangan nating lumaban sapagkat ang may lakas ng loob lamang na lumaban sa agos ay siyang makakarating sa gusto niyang patunguhan. Sa iba, mas gugustuhuin nilang mag-mistulang mga pipi na tumutugon sa bawat pangyayari. Mga bagay na sa tingin nila ay di karapat-dapat ipaglaban....
March 28, 2008
it was her birthday
--March, 2008It was her birthday yesterday. Maybe it is just a coincidence but it was also a day where I died for my self. Many things are happening in the office, in our church community, in my former affiliations and to me. I feel that the world is slowly devouring me. In as much as I wanted to explain every thing, I’d rather choose to pick from one of them.One of my mentors told me that our life in the company and in this world, as well, is not a SPRINT but a MARATHON. Well, indeed my mentor is correct. Most of the times, I try to grab on opportunities only to find out that it is not meant for me. In the end, I will call myself as a cheap looser. Marathon is a footrace run on an open course usually of 26 miles 385 yards (42.2 kilometers). With this long race, it will sure test your endurance...
March 25, 2008
minsan may isang alitaptap…
sa gitna ng isang daan ay natagpuan ko ang isang alitaptap. nagbibigay ito ng mumunting liwanag na aking nababanaag sa gitna ng kadiliman. ibinigay ng alitaptap ang nais kong liwanag. isang tanglaw sa daan na nais kong tahakin. binigyan nito ng kulay ang isang tila masukal na kapaligiran. hinandugan ako ng alitaptap ng lakas ng loob na aking kailangan para magpatuloy at lumaban. at binigay rin nito sa akin ang kakaibang pag-asa na makamit ang aking mga adhikain sa buhay.habang pumapailanlang ang alitaptap ay gumuguhit ito ng isang dibuhong di ko maintindihan at maipaliwanag. kaya’t ako ay lubusang nabighani sa taglay nitong kakayahan. ninais ko siyang hulihin ay isadlak sa isang garapon upang permanente siyang maging akin. ngunit ako ay nabi...
ilang araw bago mag-march 1, 2008
Ang saya ng araw ko. Hindi dahil sa nag-kita-kita na naman kaming mag-kakaibigan, kundi dahil sa alam ko na may gagawin akong kakaiba sa isa sa pinaka-matalik kong kaibigan…si Tina.Si Tina yung tipo ng tao na hindi mahirap pakisamahan. Di siya nangingiming sabihin kung ano ang kulang sa iyo. Sasabihin nya ang gusto nyang sabihin dahil alam nya na ito ang tama at ito ang makakabuti sa lahat. Marami na kaming pinag-saluhan na kalokohan ni Tina. Isa siyang Spider Man fanatic na tulad ko. Ang hilig namin ay gayahin si Spider Man. Tila kami mga gagambang nais na kumawala sa kamangmangan ng mga nasa paligid namin. Nakakatawa dahil feeling namin noon...
February 22, 2008
Road Block
I am an Amazing Race fanatic. I am fond of the idea on going to different places and performing different tasks and challenges. However, the last season of the Amazing Race – both in the US and Asia – is a great dismay for me.In Amazing Race (US), I love the tandem of Christina and Ronald. They are a father and daughter tandem. Both of them are strong and confident. But these traits are not good enough to win the race. The team ended up to be the second place.In Amazing Race Asia, Marc and Rovilson are the dynamic duo that made history. They won seven out of the possible ten pit stops. They are both agile and smart. Both of them are really funny because they make the most out of each race. I love the team very mush because of these characters and to top all my reasons – they represent my country...
February 14, 2008
I met Morrie
Who is Morrie? If you are a bookworm, you might know him. Morrie is a fictional character in the novel of Mitch Albom entitled “Tuesdays with Morrie”. In this book, Morrie was an old dying man. However, instead of giving up, he spent his last few days in earth sharing the wisdom of his heart. Armed with difficulty, he managed to entertain friends and visitors that need his encouragement. The book moved me. The book gave me the encouragement that I need. It taught me different lessons in life. I read the book few months ago but the lessons are still fresh into my mind. I wished that I could meet someone like Morrie. And last week, this wish came...
January 13, 2008
I Quit Match
This is one of the famous matches in the WWE (World Wrestling Entertainment) where two wrestlers will fight against each other with no holds barred. The game will only end if one of them will say “I Quit”.Ang pag-suko ay simpleng pag-amin na di mo kaya. Maaari ito ay sa trabaho, sa relasyon, sa negosyo or sa giyera. Sa akin, mas magandang aminin natin ang totoo kaysa manatiling tayong nakakulong sa sa ating sariling pag-iimbot. Sino man sa atin ay di nais na mabansagan na siya ay madaling sumuko. Ngunit, importante marahil ay malaman mo ang limitasyon mo bilang isang tao.Admitting that you cannot do something is already act bravery. Isn’t it? But of course, everything is really depending on how a person sees a certain opportunity or event. Quitting might be a way of saying that you will prepare...
prayer
Kanina, natamo ko ang isang katanungan na bumabagabag sa aking isipan. “Bakit kailangan nating magdasal sa Diyos kung alam naman ng Panginoon ang lahat ng gusto ko?”. Simple lang pala ang sagot. It is to feel His presence. Naalala ko ang ‘yung kuwento ng isang lalaki na hindi nag-simba ng ilang linggo. Dati siyang palasimba, at dahil dito ay nabagabag ang pastor sa kanilang komunidad. Isang araw ng linggo, pinuntahan ng pastor ang taong ito. Naabutan ng pastor ang lalaki sa harap ng isang “furnace” (pugon – wala kasing furnace sa Pilipinas). Sa halip na kausapin ng pastor ang lalaki upang tanungin ang kung bakit di siya dumadalo sa mga nakaraang misa, inalis ng pastor ang isang kahoy mula sa “furnace”. Isang apoy na malakas ang baga. Umupo ang pastor at hindi pa rin nag-salita. Makalipas ang...
habang naglilinis
I stayed awake until two in the morning just to watch my favorite travel show. Right now, instead of preparing to sleep, I decided to scribble in my journal.Kanina, naisipan ko ulit na mag-siga sa likod ng bahay namin. Nais ko sana na bugawin ang mga langaw sa likod at syempre para mabawasan ang mga tuyong dahon sa bakuran namin. While doing preparing for the fire, I realized that raindrops are starting to fall. Kaya napag-isipan kong patayin na lang ang apoy sa pamamagitan ng pagbuhos ng tubig dito. At first, it worked out. Nawala yung apoy ngunit patuloy pa rin ang pag-usok nito. Iniwan ko na lang ito. Ngunit pag-katapos ng ilang oras ay tinawag na lang ako ng aking Mommy at sinabing umaapoy yung sinisigaan ko sa likod ng bahay namin. Nagulat ako noong una. Panatag kasi ako na pinatay ko...