July 25, 2010

limon y sal

i am loving this song! ...


Tengo que confesar que a veces, 
no me gusta tu forma de ser, 
luego te me desapareces y no
entiendo muy bien por qué? 

No dices nada romántico 
cuando llega el atardecer, 
te pones de un humor extraño
con cada luna llena al mes.

Pero todo lo demás le gana 

lo bueno que me das, 
solo tenerte cerca, 
siento que vuelvo a empezar.

Yo te quiero con limón y sal, 

yo te quiero tal y como estas 
no hace falta cambiarte nada. 
Yo te quiero si vienes o si vas, 
si subes y bajas si no estas 
seguro de lo que sientes.

Tengo que confesarte ahora, 

nunca creí en la felicidad, 
a veces algo se le parece pero es
pura casualidad.

Luego me vengo a encontrar, 

con tus ojos me dan algo más, 
solo tenerte cerca, siento que
vuelvo a empezar.

Yo te quiero con limón y sal, 

yo te quiero tal y como estas 
no hace falta cambiarte nada. 
Yo te quiero si vienes o si vas, 
si subes y bajas si no estas 
seguro de lo que sientes.(x2)

Solo tenerte cerca, 

siento que vuelvo a empezar.

10k conquered

oh my! di ko man maipag-mamalaki yung takbo ko dahil sa tingin ko ay medyo nag-kalat ako, pero i am proud to say that i was able to finish my first 10K yahoo!

ang galing. unlike my first run, walang ulan this time. the weather is so perfect to run. ang galing dahil ang daming tao. i feel so happy that a lot of people shares a great passion in running, just like me. awesome talaga!

my first 5K is the worst. ahahaha! as in sobra akong nangapa. di ako maka-catch ng breath ko dahil na rin siguro sa sipon ko at dry cough (sort of). i stopped several times - probably about 3 to 4 times. on my way to my 8th K, i saw the running priest. with him is a word of God that struck me so much - God is my strength and my refuge! oolalala! totoo! He should really be my strength and my refuge. frankly, nakatulong ito ng malaki dahil sa i was thinking of quitting na that time. pero i know that my shortness of breath should not be a reason not to finish the race. kaya, go pa rin.

i crossed the finish line after an hour and four minutes (unofficial) of sweat and pain. i had a little photo ops with my fellow accenture runners and that's it!

awesome and cool experience. this will definitely be the start of something better. yeah, better! as i said, di ako masyadong proud dahil i did a little mistake (nag-paulan ako few days before my run). pero at least, this is what i call as learning assets...lol!

July 24, 2010

not feeling well

how can someone change the past? sa tingin ko, walang way. but, how can you change the future? be a better person today. ahehehe...

grabe, i am here alone. watching a movie. i need to rest for i am not feeling well. yes! i am not feeling well yet i still need to run tomorrow. my very first 10k. it sounds funny dahil for almost a month i keep on my weekly routine pero bakit ngayon pa ako nag-kasakit. waah! 

di ko na mababago. tama. di ko na mababalik yung pagkakataon. ahehehe. ok! i just need to be a better person today. ok. i need to sleep and rest! tomorrow is gonna be a big day...

July 18, 2010

pinoy ako!

hhaayy...hinahanap-hanap ko minsan ang mga amerikano. ahehehe...bakit? ganito kasi yun,

nung nasa chicago ako, may isang pag-kakataon na pinatugtog ang kanilang pambansang awit. kahit di naman ako amerikano, tumayo din ako para mag-bigay galang sa awitin. napaka-siglang tumayo ang lahat ng mga tao. makikita mo na buong puso ang kanilang pag-tayo at walang halong hiya. mahal na mahal ng mga amerikano ang kanilang pambansang awit. tunay nilang pinag-mamalaki nila na sila ay amerikano.

kanina naman, nanuod ako ng pelikula. at sa pagkakataong ito, pinatugtog din ang pambansang awit ng pilipinas. walang pag-aalinlangan akong tumayo dahil alam kong ito ang tama. ngunit iilan lang kaming tumayo. ang iba ay nagtatawanan pa. nagkataon kasing kasing kulay ng pambansang bandila naman ang suot ko. parang literal na may pag-sasabuhay ng awitin. inuulit ko, IILAN LAMANG KAMING TUMAYO AT ANG IBA AY NAG-TATAWANAN PA!!!  ano bang problema sa pag-tayo ng ilang minuto bilang pag-bibigay galang na lang sa pambansang awit ng pilipinas? ano bang masama kung sumabay ka din sa pag-awit nito? bakit di ba nila pinag-mamalaking pilipino sila? wala ba silang galang sa pambansang awit ng pilipinas? wala na bang halaga sa kanila ang pinag-buwisan ng buhay ng maraming mga pilipino?

di ko man alam ang sagot sa mga katanungang ito, pero isa lang ang masasabi ko. kung nais ko ng pag-babago, sisimulan ko ito sa sarili ko. kung ayaw nilang tumayo at nag-tatawanan pa sila? di ko na sila dapat bigyan ng pansin dahil na rin sa di sila nararapat bigyan ng pansin - mga taong walang galang. ahehehe...

di bawal umupo, di naman pinag-pipilitang tumayo, pero gumalang ka man lang. pinag-mamalaki kong pinoy ako! ikaw?

July 16, 2010

sarap sa pakiramdam

ang sobrang sarap lang sa pakiramdam kung ang mga ka-trabaho mo ay binibigyan ka ng mga salitang di mo pa nakukuha mula sa ibang tao.

"i am glad that you work so hard and know what you are doing."

tumbas nito'y isang tanikalang ginto na di ko maisip ko kakawala ako o hindi. mataas man ang inaasahan nila sa ginagawa ko, kaya kong gumawa. kahit na gumawa ako sa malayang oras ko, walang problema.

hhaayy...ang sarap lang sa pakiramdam na may nagmamahal sa trabaho mo. di man laging ganito sa lahat ng oras, nag-papasalamat pa rin ako dahil miski isang saglit ay naramdaman ko ang ganitong kasiyahan sa puso.

July 12, 2010

di naman perpekto

ahehehe...nakuha ko to kay manong guard sa mercury drug ng noveleta, cavite. >>

"di naman perpekto ang pagkatao natin. kaya ayaw ko namang mag-kamali mali dun." 

so much reminded of my dad! ahahaha! its just like my dad talking to me!

i've been to so much trouble with my work and personal life lately. and kanina, parang dad talked to me reminding me of something. MALI pala yung nararamdaman ko. di dapat maging sagabal ang pagkatao natin sa di pag-subok ng mga bagong bagay. in as much as i wanted to feel that way, ang hirap din talaga. anyways, at least dad reminded me to wake up and move on!

July 10, 2010

disiplina

unang tagpo:
nasa sinehan nanunod ng sine...
bata: mama yan ba si jacob? may gusto ba siya kay bella?
nanay: oo. nagpadala na ako ng pera dun. di ko lang alam kung nakuha nya. (habang nakikipag-usap sa phone).
bata: mama. bakit nagiging aso sila? saan ba sila galing?

ikalawang tagpo:
sa kalsada ng noveleta. halos 2 oras na yung traffic.
driver1: PI mo! bakit singit ka ng singit?
driver2: eh ikaw din naman wala sa linya eh.
driver1: naki-singit na nga ako bakit sisingit ka pa sa akin.

ikatlong tagpo:
7.15 am nasa baclaran.
ako: edsa po daan nyo?
konduktor: oo.
7.30 am nasa baclaran pa rin.
ako: (no comment pero naiinis na)...
babae: bakit ayaw umandar yung mga sasakyan.
konduktor: kailangan po kasi intayin yung stop light dun sa unahan.
7.50 am nasa baclaran pa rin.
konduktor: tagal na po natin dito ano? (nakikipag-usap sa babae)
babae: di naman obvious di ba?

bago na yung presidente natin at hinihiling nya yung tulong natin para mag-bago. sa halip na kung ano ano ang gawin natin - tumuligsa sa mga pulitikong walang magawang kundi magpasasa sa pera ng bayan o pumunta sa kalye upang awayin ang mga taong dapat awayin, tayo mismo mag-bago. tayo mismo patunayan natin na tayo ay pilipino.

di masamang pumuna. ako malimit din sa ganyan. kaso lang, kung daldal lang tayo ng daldal, di matatapos ang usapan. di hihilom ang sugat na iniiwan sa tin ng kahapon.

tama ang sabi sa abs cbn na commercial, ako ang simula ng pag-babago. tayo mismo mag-bago...

July 07, 2010

rambutan

grabe, after mahigit isang taon...nakatikim ulit ako ng rambutan. ang galing, kung wala lang langgam ang kalahating kilong rambutan na kinain ko ay hinalikan ko na ito ng sobra sobra. ganun ko siya na-miss...

 picture form rambutan.com

kaya nga't sa gitna ng mainit na kalye ng mandaluyong ay lumulundag ang puso kong pumili ng mga rambutan. ahehe...

 
Design by Free WordPress Themes | Bloggerized by Lasantha - Premium Blogger Themes | Best Buy Coupons